ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ

Μετα την ψηφιση του αντιδραστικού νόμου πλαίσιο και την προσπάθεια εφαρμογής του στα παν/μια, μια σειρά πτυχών του που κινούνται στην κατέυθυνση της αυταρχικοποίησης του παν/μιου, της πειθάρχησης των φοιτητών και της καταστολής των διεκδικήσεων, των αγώνων και των ριζοσπαστικών πρακτικών της νεολαίας έρχονται να συμπληρωθούν από την εγκύκλιο του αρείου πάγου που ορίζει την…ποινικοποίηση των καταλήψεων.

Πιο συγκεκριμένα η εγκύκλιος από τον αρειο πάγο ορίζει από δω και πέρα σε περίπτωση κατάληψης δημόσιου κτιρίου (υπουργείου, πανεπιστημίου κτλ.) την άμεση παρέμβαση των εισαγγελικών αρχών καθώς και δίωξη με την διαδικασία του αυτόφωτου σε βάρος όσων αρνούνταν να εγκαταλείψουν τα κτίρια που έχουν καταλάβει.

Αναλυτικά η εγκύκλιος αναφέρει:

«Τα τελευταία έτη παρουσιάζεται συχνά το φαινόμενο της καταλήψεως διαφόρων χώρων στους οποίους στεγάζονται και λειτουργούν υπηρεσίες του Δημοσίου ή ΝΠΔΔ. Αποτέλεσμα των καταλήψεων αυτών είναι η διακοπή της λειτουργίας των υπηρεσιών αυτών ή η διατάραξη της ομαλής διεξαγωγής της υπηρεσίας. Η κατάληψη και η συνακόλουθη διακοπή λειτουργίας ή διατάραξη ενεργείται είτε με την παράνομη, δηλαδή παρά τη θέληση της υπηρεσίας είσοδο, είτε με τη νόμιμη είσοδο πολιτών στους παραπάνω χώρους και την εν συνεχεία άρνησή τους να τους εγκαταλείψουν, παρά την αντίθετη θέληση της υπηρεσίας, η οποία (θέληση) δηλώνεται από το νόμιμο εκπρόσωπο ή από αρμόδιο (εντεταλμένο) υπάλληλό της. Η αντίθετη θέληση μπορεί να είναι είτε ρητή είτε σιωπηρή, να συνάγεται δηλαδή συμπερασματικά από τη συμπεριφορά των εκπροσώπων των υπηρεσιών.

Από τις παραπάνω εναλλακτικές συμπεριφορές στοιχειοθετείται η αντικειμενική υπόσταση του πλημμελήματος της διατάραξης οικιακής ειρήνης υπό τη μορφή της παραγράφου 3 του άρθρου 334 ΠΚ.

Το έγκλημα αυτό, η πρόβλεψη του οποίου έγινε για τη διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών, διώκεται αυτεπαγγέλτως. Είναι, επομένως, αυτονόητη η παρέμβασή σας, μέσω των αστυνομικών αρχών, τόσο για τη βεβαίωση των εγκλημάτων όσο και για την εξακρίβωση των στοιχείων των δραστών τους. Στα πλαίσια αυτά πρέπει να ζητείται η συμβολή των προϊσταμένων των δημοσίων υπηρεσιών προκειμένου : α) να διευκρινίζεται η συνδρομή κρίσιμων στοιχείων, όπως η δήλωση της αντιθέσεως των υπηρεσιών στην παραμονή των δραστών στους χώρους τους ή η διακοπή ή διατάραξη της ομαλής λειτουργίας τους και β) να εντοπίζεται η ταυτότητα των δραστών ή τουλάχιστον όσων πρωταγωνιστούν στις καταλήψεις, η οποία κατά κανόνα είναι γνωστή σε αυτούς.

Σε σοβαρές περιπτώσεις και ιδίως όταν οι δράστες αρνούνται επιμόνως να απομακρυνθούν ή οι καταλήψεις έχουν μεγάλη διάρκεια ή συνοδεύονται και από άλλες παράνομες πράξεις, όπως φθορές κλπ., επιβάλλεται να ακολουθείται η αυτόφωρη διαδικασία.

Τέλος, η μεγάλης διάρκειας ανοχή των καταλήψεων από τους εκπροσώπους των υπηρεσιών ή τους αρμοδίους υπαλλήλους ή μη συνεργασία τους για τη διακοπή των καταλήψεων πρέπει να αξιολογείται προκειμένου να κρίνεται κάθε φορά αν συντρέχει περίπτωση παραβάσεως καθήκοντος (άρθρ. 259 του ΠΚ), αφού αυτοί έχουν την υποχρέωση να διασφαλίζουν την ακώλυτη λειτουργία των υπηρεσιών για την εξυπηρέτηση των πολιτών και το δημόσιο εν γένει συμφέρον.

Σημειωτέον ότι με την παράγραφο 3 του άρθρου 3 του Ν. 4009/11 καταργήθηκαν οι διατάξεις που καθιέρωναν το ακαδημαϊκό άσυλο, με την παράγραφο 2 δε του ίδιου άρθρου ορίσθηκε ότι στις αξιόποινες πράξεις που τελούνται εντός των χώρων των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (Α.Ε.Ι.) εφαρμόζεται η κοινή νομοθεσία. Επομένως, όσα εκτίθενται ανωτέρω ισχύουν και για τις καταλήψεις όλων ανεξαιρέτως των καταστημάτων ή χώρων των Α.Ε.Ι.».

Ο ΚΑΛΟΣ, Ο ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ Ο…ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ

Ο ΚΑΛΟΣ, Ο ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ Ο…ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ

Η ΚΡΙΣΗ

Την περίοδο που διανύουμε ζούμε μια από της πιο σκληρές επιθέσεις της κυβέρνησης , της Ε.Ε και του ΔΝΤ στην πλειοψηφία της κοινωνίας. Παράλληλα όμως ζούμε και την ανάπτυξη των μεγαλύτερων λαϊκών αντιστάσεων και αγώνων , τόσο στους δρόμους όπου η οργή των εργαζόμενων και της νεολαίας ξεχύνεται όσο και στους χώρους δουλειάς με απεργίες μηνών (Χαλυβουργία, Alter) .

Για να προσεγγίσει κανείς την κρίση θα πρέπει να δει τα αίτια της. Είναι η «τεμπελιά» των ελλήνων, η «διαφθορά που υπάρχει στο νότο της Ευρώπης», είναι το «μαζί τα φάγαμε», όπως η κυρίαρχη ιδεολογία διατρανώνει μέσα από τα δελτία ειδήσεων ; Η ουσία της κρίσης αποκρύπτεται ακριβώς γιατί αποτελεί δομικό στοιχείο του ίδιου του καπιταλισμού. Είναι αντικειμενική πραγματικότητα που αφορά στους κανόνες λειτουργίας του καπιταλισμού σε ένα συγκεκριμένο στάδιο ανάπτυξής του. Η απρόσκοπτη ανάπτυξή του με την εξασφάλιση των κερδών δεν μπορεί να βρει άλλη οδό από την συνεχή αναδιάρθρωση στις σχέσεις παραγωγής και την επέκταση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής σε τομείς που παραδοσιακά δραστηριοποιούνται τα μεσαία στρώματα. Αυτή η δομική κρίση, δεν έχει τη δυνατότητα να «αυτορυθμιστεί», διαρκεί περισσότερο και χαρακτηρίζεται από ευρύτερη οικονομική αστάθεια, παράγοντας παράλληλα αποτελέσματα τόσο σε πολιτικό όσο και κοινωνικό επίπεδο. Η σημερινή κρίση που έχει την αρχή της στο 2008 αποκαλύπτει την δυσκολία διατήρηση αυτού του –πολύ επικερδούς για τις κυρίαρχες τάξεις και εκμεταλλευτικού για την κοινωνική πλειοψηφία- μοντέλου.

Αυτή την περίοδο η κρίση με τα χαρακτηριστικά κρίσης δημόσιου χρέους που έχει στην Ελλάδα αποτελεί την καλύτερη «ευκαιρία» από πλευράς κυβέρνησης και αστικής τάξης για διάλυση κάθε εργασιακού δικαιώματος και ελευθερίας και πλήρη αναδιάρθρωση τόσο στην εργασία όσο και στην εκπαίδευση, οπού διαμορφώνεται και αναπαράγεται το νέο μοντέλου εργαζόμενου. Η στρατηγική υπέρβασης της κρίσης σε βάρος των εργαζόμενων και της νεολαίας με  καταιγισμό μνημονιακών μέτρων από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΆΟΣ οδηγούν σε κατάσταση εξαθλίωσης που φτάνει σε σημείο χιλιάδες παιδιά σε σχολειά να υποσιτίζονται, και την ανεργία να θερίζει με τους ανέργους να ξεπερνούν τους 1.000.000 κατά πολύ.  Οι μισθοί μειώνονται κατακόρυφα και εντείνονται οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και η μαύρη εργασία, με στόχο την αύξηση του κέρδους που αντλείται από τον εργαζόμενο, οποίος φτάνει στα όρια της επιβίωσης, ενώ παράλληλα ο αυτοαπασχολούμενος γίνεται είδος υπό εξαφάνιση. Η ιδιωτικοποιήσεις μεταφορών, υπηρεσιών κτλ, οι απολύσεις στο δημόσιο και η πλήρης απαξίωση του περιβάλλοντος και των νόμων που το διέπουν ώστε να ενισχυθεί το κέρδος από τον τουρισμό αποτελούν πυλώνα της αναδιάρθρωτικής πολιτικής της αντιδραστικής συγκυβέρνησης Παπαδήμου. Ο κλάδος των μηχανικών δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση σε αυτή τη διαδικασία αναδιάρθρωσης, τόσο λόγο του ρόλου του όσο και εξαιτίας της έλλειψης συλλογικής τοποθέτησης μαζικά για την προάσπιση συλλογικών συμφερόντων απότοκο του κατακερματισμού του. Οι λογικές συνδιαχείρισης και συντεχνιασμού καθιστούν τον κλάδο αυτό ιδιαίτερα ευάλωτο στις διαθέσεις της κυβέρνησης και της τρόικας.

Στο στόχαστρο ,όπως και στο σύνολο των εργαζομένων, μπαίνουν τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα.

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΤΕΕ

Σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται τόσο οι αλλαγές στο ΤΕΕ (Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας) και το ΤΣΜΕΔΕ (ασφαλιστικό ταμείο), όσο και τα νομοσχέδια που αναδιαρθρώνουν την εκπαίδευση (Νόμος Πλαίσιο Διαμαντοπούλου, ινστιτούτα δια βίου εκπαίδευσης, αξιολόγηση- φάκελος ατομικών προσόντων) που έρχονται να συμπληρώσουν το πάζλ της διάλυσης κάθε επαγγελματικού και εργασιακού δικαιώματος.

«Απελευθέρωση επαγγέλματος»- Κατάργηση κατώτατων αμοιβών

Η «απελευθέρωση» του επαγγέλματος των μηχανικών έρχεται να υλοποιηθεί μέσα από την  κατάργηση των κατώτατων αμοιβών. Η ύπαρξη νόμιμα κατοχυρωμένων ελάχιστων αμοιβών των αυτοαπασχολούμενων μηχανικών, ανάλογα με το είδος, το μέγεθος και τη δυσκολία της εκπονούμενης μελέτης και του παραγόμενου έργου, σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί «προνόμιο» του κλάδου των μηχανικών. Μέσω αυτών, εξασφαλίζεται –όσο είναι δυνατό- το δικαίωμα του αυτοαπασχολούμενου μηχανικού σε εισόδημα ικανό να του επιτρέπει να ζει αξιοπρεπώς, σε ένα εργασιακό τοπίο που το 80% των μηχανικών είναι μισθωτοί με μπλοκάκι (δηλ. ανασφάλιστοι, χωρίς κατοχυρωμένες άδειες, επιδόματα, μισθό και αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης). Παράλληλα με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας ο μισθωτός μηχανικός αντικρίζει την εργασιακή πραγματικότητα των 400 ευρώ. Είναι επόμενο ότι η κατάργηση των κατώτατων αμοιβών ενισχύουν τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες ,οι οποίες προκειμένου να «χτυπούν» δουλειές μετακυλύουν το κόστος στους εργαζόμενους, με περικοπές μισθών, εντατικοποίηση της εργασίας μέχρι και απολύσεις, ώστε να καταφέρνουν πάντοτε να υπερισχύουν.

Με τη κατάργηση ελάχιστων αμοιβών μπορεί με μισθό αλά τρόικα (πλέον στα 200 ευρώ η πρόταση !!) ένας μηχανικός να εργάζεται με υπέρογκο φόρτο εργασιών σε τράπεζες, μεσιτικές ή κατασκευαστικές εταιρείες οι οποίες θα μπορούν να αναλαμβάνουν κάθε είδους τεχνικών εργασιών (έκδοση οικοδομικών αδειών, πολεοδομικές ρυθμίσεις, πιστοποιητικά ενεργειακής απόδοσης, κα)

 

Σκλήρυνση των εξετάσεων στο ΤΕΕ- φραγμοί στην άσκηση του επαγγέλματος

Το ΤΕΕ είναι ο φορέας πιστοποίησης όλων των τεχνικών επαγγελμάτων, είναι αυτό το οποίο δίνει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος των μηχανικών. Ως τώρα μετά το τέλος των σπουδών οι απόφοιτοι παρουσιάζουν την διπλωματική εργασία τους και γράφονται αυτόματα στο ΤΕΕ και το ΤΣΜΕΔΕ παίρνοντας την άδεια να ασκούν το επάγγελμα, δηλαδή να μπορούν να δουλέψουν σαν μηχανικοί . Η κατεύθυνση που προσπαθούν να επιβάλλουν εδώ και λίγα χρόνια είναι αυτή της εισαγωγής συνεχών εξετάσεων, όπως εξάλλου ήδη γίνεται με τους φραγμούς που τίθενται για την διενέργεια ενεργειακών επιθεωρήσεων. Στη νέα εργασιακή πραγματικότητα που διαμορφώνει η συγκυβέρνηση Παπαδήμου και η τρόικα τα επαγγελματικά δικαιώματα άσκησης της συγκεκριμένης δραστηριότητας αποκόπηκαν από όλους τους μηχανικούς, και πλέον θα δίνονται μόνο σε αυτούς που θα έχουν παρακολουθήσει υποχρεωτικά σεμινάρια επί πληρωμή σε δημόσια(ΤΕΕ, ΑΕΙ) ή και ιδιωτικά ιδρύματα (ΙΕΚ, ΚΕΚ) και σε όσους θα έχουν πετύχει στις εξετάσεις του ΤΕΕ. Ουσιαστικά τα επαγγελματικά δικαιώματα ρευστοποιούνται πλήρως, και ένα κομμάτι των αποφοίτων εξωθείται στην ανεργία ή στην εργασία με μισθούς ανειδίκευτου. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκει διαμορφώνεται ο «νέος εργαζόμενος » ,που θα έχει όλη την κατάρτιση και την εξειδίκευση να φέρει εις πέρας της εργασίες που απαιτεί η αγορά, αλλά θα στερείται κάθε δικαιώματος επαγγελματικού και εργασιακού.

Αυξήσεις στις εισφορές του ΤΣΜΕΔΕ

Τη χαριστική βολή έρχεται να δώσει η αύξηση στις ασφαλιστικές εισφορές στο ΤΣΜΕΔΕ. Είναι γνωστό πως για να μπορεί κάποιος να δουλεύει κάποιος ως μηχανικός, οφείλει να είναι ασφαλισμένος και να πληρώνει τις εισφορές στο ταμείο, ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας του ακόμα και σαν άνεργος, προκειμένου να διατηρεί τη δυνατότητα να ασκήσει μελλοντικά το επάγγελμα, χωρίς να προβλέπεται κανενός είδους διευκόλυνση (ταμείο ανεργίας). Ο άνεργος μηχανικός δεν μπορεί να μπει σε ταμείο ανεργίας (οι μισθωτοί μηχανικοί με το μπλοκάκι θεωρούνται ελεύθεροι επαγγελματίες), δεν μπορεί να σταματήσει την ασφάλιση γιατί θα χάσει την άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος και αν σταματήσει να πληρώνει διότι πολύ απλά δεν έχει τότε συσσωρεύει τεράστια χρέη.

Οι νέες αυξήσεις, που ορίστηκαν στη βάση του μνημονίου και θα φτάνουν και το 90% αύξηση, είναι σίγουρο πως θα καταδικάσουν την μεγάλη πλειοψηφία των μηχανικών στην ανεργία, ήδη σύμφωνα με στοιχεία του Νομαρχιακού Τμήματος Μεσσηνίας του ΤΕΕ, η ανεργία στους νέους μηχανικούς φτάνει το 40%  και σε κάποιες περιπτώσεις το 50%, με το επάγγελμα των αρχιτεκτόνων να πλήττεται περισσότερο. Με τις υπέρογκες εισφορές η πρόσβαση στο επάγγελμα θα είναι εφικτή μόνο σε μηχανικούς και εταιρίες με μεγάλο κύκλο εργασιών. Και όλα αυτά για ένα ταμείο που μόνο προβληματικό δεν είναι, με τεράστια αποθεματικά και σύμφωνα με τα στοιχεία, ακόμα και μέσα στην κρίση ,το 2010 έκλεισε με πλεόνασμα 210 εκατομμυρίων.

Για όλα αυτά κύρια ευθύνη φέρει η κατάσταση στο ΤΕΕ .Ουσιαστικά οι ηγετικές μερίδες του ΤΕΕ σφραγίζουν το μέλλον χιλιάδων μηχανικών έρμαιων στις διαθέσεις κυβέρνησης και τρόικας, στο βαθμό που κατοχυρώνουν για τον εαυτό τους το ρόλο- φορέα υλοποίησης των πιο αντιδραστικών τομών για τον κλάδο των μηχανικών

Ποιος άλλος πλήττεται από αυτή την κατάσταση; Αυτό το ερώτημα είναι και το κλειδί για μια αντιμετώπιση που δεν θα είναι συντεχνιακή. Στο συνολικό πλαίσιο που διαμορφώνεται σε σχέση με την πρώτη κατοικία βλέπουμε ότι  οι ιδιοκτήτες κατοικιών, επιβαρύνθηκαν με δυσβάσταχτα κόστη για να συντηρήσουν την κατοικία τους. Είτε αυτό μεταφράζεται σε αύξηση αντικειμενικών αξιών, είτε σε χαράτσια, είτε σε άλλη έμπνευσης εισπρακτικών μέτρων όπως είναι οι νόμοι για τους ημιυπαίθριους και για τα αυθαίρετα. Τελικά μεγάλο μέρος κυρίως χαμηλών και μέσων στρωμάτων εξωθείται από το να έχει και να μπορεί να συντηρεί πρώτη κατοικία.

Η κατάσταση των μηχανικών δεν διαφέρει σε τίποτα από των υπόλοιπων εργαζομένων, με την ανεργία, τις απολύσεις και την ανασφάλιστη εργασία. Παρόλα αυτά δεν είναι μια κατάσταση που διαμορφώνεται μόνο εδώ. Τα επίσημα στατιστικά της ανεργίας παρόλο που απέχουν αρκετά από την πραγματικότητα, δείχνουν πως διαμορφώνεται το εργασιακό τοπίο στο εξωτερικό. Στην Αγγλία οι άνεργοι φτάνου τα 2.700.000 (με 35% στον κλάδο των μηχανικών),στην Γαλλία καταγράφηκαν επίσημα 4.244.000 άνεργοι ,στην Ιταλία η επίσημη ανεργία ξεπερνά το 15% ενώ η ανεπίσημη το 24% , στην Ισπανία το 25% (33% στους αρχιτέκτονες), στην Πορτογαλία 15% (776.000 άνεργοι), ακόμα και στη Γερμανία η επίσημη ανεργία φτάνει το 9% (3.109.947) και 10% η  υποαπασχόληση.

Η πολιτική της ανεργίας, της πείνας και της εξαθλίωσης που προσπαθεί  με νύχια και… κανάλια να επιβάλλει η συγκυβέρνηση Παπαδήμου, η ΕΕ και το ΔΝΤ δεν θα σταματήσει από μόνη της, όπως δεν θα «ορθοποδήσει» και η οικονομία μόνη της. Τώρα που αυτοί προσπαθούν να διαλύσουν κάθε δικαίωμα των εργαζόμενων και της νεολαίας που κατακτήθηκε με αγώνες, ΥΨΩΝΟΥΜΕ ΠΥΡΓΟ ΑΤΙΘΑΣΟ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ .

 

Α.ΦΟΙ.Σ.Α

Για τις αλλαγές που προωθεί το τμήμα στο πρόγραμμα σπουδών

…κάποιες σκέψεις

για το πρόγραμμα

σπουδών…

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που συγκυβέρνηση, ΔΝΤ και ΕΕ χτυπούν όλο και περισσότερο τα δικαιώματα εργαζομένων και νεολαίας , με τη διάλυση κάθε εργασιακού δικαιώματος, με μισθούς εξαθλίωσης και την ανεργία στα ύψη. Με το Μνημόνιο 2 η επίθεση αυτή έχει ενταθεί σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό, αφού προβλέπονται ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις μισθών και συντάξεων, απολύσεις, εργασιακή εφεδρεία κ.α. Χαρακτηριστικό της επίθεσης είναι η μείωση του βασικού μισθού κατά 22% και επιπρόσθετη μείωση 10%, δηλαδή 32% για όσους είναι κάτω των 25 ετών. Όσο κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί να πετύχει κάτι τέτοιο, ο λαός αντιλαμβάνεται τι τον πλήττει, αντιλαμβάνεται ότι οι αγώνες του είναι δίκαιοι. Έτσι η απάντηση από πλευράς του λαού δόθηκε με τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις της 48ωρης απεργία στις 10-11 Φλεβάρη με αποκορύφωμα τη διαδήλωση της Κυριακής 12 Φλεβάρη, μέρα ψήφισης του δεύτερου μνημονίου.  Οι κινητοποιήσεις αυτές, που χτυπήθηκαν άγρια από τις δυνάμεις καταστολής έστειλαν ξεκάθαρο μήνυμα στην κυβέρνηση “εθνικής σωτηρίας”, ότι η βάρβαρη πολιτική τους δεν θα περάσει και ότι εργαζόμενοι και νεολαία θα συνεχίσουν να μάχονται για την ανατροπή της.

Οι αναδιαρθρώσεις στην εργασία ,ωστόσο, μένουν ανολοκλήρωτες, αν δεν συνοδεύονται από αναδιαρθρώσεις στο χώρο της εκπαίδευσης, οι οποίες και συμπυκνώνονται στο νόμο-πλαίσιο της Διαμαντοπούλου. Ένα νόμο πλήρως απονομιμοποιημένο στα μάτια των φοιτητών, που όμως πτυχές του επιχειρείται  να εφαρμοστούν είτε κεντρικά από το υπουργείο (βλ. συμβούλια διοίκησης), είτε από τα τμήματα.

Έτσι, στη σχολή μας το τελευταίο διάστημα έχει ξεκινήσει η συζήτηση για τη διαμόρφωση νέου προγράμματος σπουδών. Πρόκειται για ένα ζήτημα που δεν αφορά μόνο τη δικιά μας σχολή, αλλά ανοίγει κεντρικά σε μία κατεύθυνση δημιουργίας προγραμμάτων σπουδών πλήρως εναρμονισμένα με το νέο νόμο πλαίσιο. Υπό αυτή την έννοια δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι αυτή η συζήτηση στο τμήμα μας γίνεται με πολύ εντατικό τρόπο τώρα που βρισκόμαστε μετά την ψήφιση του νόμου. Κάτι τέτοιο αποκρύπτεται από τους καθηγητές, που ως πρόφαση χρησιμοποιούν τη μείωση των καθηγητών, ενώ ταυτόχρονα δεν έχουν προβεί σε καμία κινητοποίηση με αίτημα την πρόσληψη νέων καθηγητών. Ας μην ξεχνάμε τις κινητοποιήσεις και  τις καταλήψεις, καθηγητών και φοιτητών στην αρχιτεκτονική Αθήνας, ενάντια σε περικοπές στο προσωπικό και στην υποχρηματοδότηση του τμήματος, κινητοποιήσεις που μάλλον ούτε που περνούν από το μυαλό του δικού μας προέδρου και τμήματος.

Ισχύον πρόγραμμα σπουδών

Το πρόγραμμα σπουδών που έχουμε σήμερα, συνδιαμορφώθηκε το ’98 από το σύλλογο φοιτητών, σε κινηματική περίοδο, με κατάληψη του Γραφείου Σπουδών και εν τέλει διάλυση του. Το τωρινό πρόγραμμα, μπορεί να έχει κάποια ελλείματα, αλλά ακολουθεί κάποιες “βασικές αρχές”, όπως αναφέρει και οδηγός σπουδών εδώ και τόσα χρόνια, που αφορούν την ενότητα των αρχιτεκτονικών σπουδών και την εκπαιδευτική ελευθερία. Σύμφωνα με την αρχή της ενότητας των σπουδών “oι σπoυδές καλύπτoυν τις περιoχές τoυ αρχιτεκτoνικoύ και αστικoύ σχεδιασμoύ, της συντήρησης και απoκατάστασης, τoυ σχεδιασμoύ τoπίoυ και περιβάλλoντoς, και τoυ πoλεoδoμικoύ και χωρoταξικoύ σχεδιασμoύ”, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο οδηγός σπουδών. Από την άλλη η εκπαιδευτική ελευθερία “είναι θεμελιώδης αρχή του προγράμματος”.  Πιο συγκεκριμένα, μέσω του τωρινού προγράμματος σπουδών, ο φοιτητής έχει συνολική εποπτεία του αντικειμένου ενώ ταυτόχρονα υπάρχει ισοκατανομή των τομέων (αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και εικαστικών, αρχιτεκτονικού και αστικού σχεδιασμού, πολεοδομίας-χωροταξίας και περιφερειακής ανάπτυξης, ιστορίας αρχιτεκτονικής-ιστορίας τέχνης-αρχιτεκτονικής μορφολογίας και αναστήλωσης, αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και αρχιτεκτονικής τεχνολογίας). Βασικότατο στοιχείο, όμως, είναι η ελευθερία που έχουν οι φοιτητές, να επιλέξουν μαθήματα ανάλογα με το ενδιαφέρον τους, αλλά και να επιλέξουν καθηγητές, αποφεύγοντας έτσι τους αντιδραστικούς και απαιτητικούς. Άν ένα καθηγητή δεν τον επιλέγουν οι φοιτητές, αυτό συμβαίνει όχι γιατί οι φοιτητές έχουν πρόβλημα, αλλά γιατί είτε ο καθηγητής έχει παράλογες απαιτήσεις έιτε γιατί δεν είναι συνεννοήσιμος με τους φοιτητές του. Επίσης με το μαζικό αποκλεισμό καθηγητών μπορούν οι φοιτητές να ασκούν πίεση και να ελέγχουν ως ένα βαθμό φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας.

Νέο πρόγραμμα σπουδών-

τι φέρνουν οι νέες αλλαγές και πού στοχεύουν;

Η διαμόρφωση του νέου προγράμματος σπουδών κινείται σε δύο επίπεδα.

Σε πρώτο επίπεδο σχετίζεται με την ενσωμάτωση και  εφαρμογή των πιο επιθετικών πτυχών του νέου νόμου Διαμαντοπούλου. Θέλουν ένα πρόγραμμα σπουδών πλήρως εντατικοποιημένο, με το φοιτητή να τρέχει σε μόνιμη βάση μόνο για τη σχολή. Ένα φοιτητή που θα κινείται σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο πειθάρχησης και υποταγής,  με τα ιδεολογήματα του ατομικού δρόμου και του «πάτησε επί πτωμάτων για το βαθμό» ανταγωνισμού να ανθίζει και να ευνοείται.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με ένα νόμο που περιλαμβάνει διατάξεις όπως διαγραφές φοιτητών στα ν+2, πειθαρχικές ποινές, αλλά και μια σειρά περιορισμούς, που προβλέπονται από το νέο πρόγραμμα σπουδών, όπως αλυσίδες μαθημάτων και προαπαιτούμενα , ενισχύουν την προσπάθεια για πειθάρχηση των φοιτητών ενώ παράλληλα θα ξεπηδούν σαν τα μανιτάρια φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας, αφού κάτω από το φόβο της διαγραφής και της τιμωρίας θα ενισχύονται οι σχέσεις εξάρτησης με τους καθηγητές.

Σε δεύτερο επίπεδο με την εισαγωγή στο πρόγραμμα σπουδών των πιστωτικών μονάδων (ECTS)  και μαζί με τον ατομικό φάκελο προσόντων, διαλύεται η ενιαία δομή των πτυχίων. Η εισαγωγή των ECTS στο πρόγραμμα, είναι κάτι που μπορεί να γίνει πολύ πιο εύκολα στη σχολή μας, αφού το υπάρχον πρόγραμμα περιλαμβάνει ήδη τις διδακτικές μονάδες. Οι ECTS θα αντιστοιχούν όχι μόνο σε μαθήματα αλλά και σε άλλες δραστηριότητες όπως σεμινάρια , extra εργασίες κτλ. Η αντικατάσταση του ενιαίου πτυχίου από ένα αριθμό ECTS που μπαίνει από το νέο πρόγραμμα σπουδών θα οδηγήσει σε «ατομικά» πτυχία. Διαφορετικός αριθμός πιστωτικών μονάδων θα αντιστοιχεί σε διαφορετικό «πτυχίο» διαλύοντας κάθε έννοια συλλογικής κατοχύρωσης και άρα και συλλογικής διεκδίκησης όταν βγούμε από τη σχολή. Όπως διαμορφώνεται η κατάσταση στην εργασία με τη συρρίκνωση κάθε εργασιακού δικαιώματος και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, προλειαίνεται ο δρόμος της ατομικής διαπραγμάτευσης με τον εργοδότη στο βαθμό που και τα επαγγελματικά δικαιώματα που κατοχυρώνει το πτυχίο, με τις πιστωτικές μονάδες διαλύονται.

Από την άλλη η εισαγωγή των πιστωτικών μονάδων ανοίγουν τους ασκούς του Αιόλου για τη διάσπαση του ενιαίου κύκλου σπουδών σε bachelor και master που έρχεται να διαλύσει περαιτέρω τα επαγγελματικά μας δικαιώματα και να κατακερματίσει το φοιτητικό σώμα αφού ο καθένας θα έχει το δικό του ατομικό φάκελο και καμία κατοχύρωση στη βάση του ενιαίου πτυχίου.  Το προσχέδιο του νέου προγράμματος σπουδών, ούτως ή άλλως, αφήνει ερωτηματικά σε σχέση με τη διάσπαση του ενιαίου κύκλου σπουδών, αφού από το 8ο εξάμηνο, η συνέχεια των σπουδών χαρακτηρίζεται ως “εμβάθυνση”.

Τέλος το γνωστικό αντικείμενο συρρικνώνεται και κατακερματίζεται, ενώ ταυτόχρονα αναιρείται η ισοκατανομή μεταξύ των τομέων της αρχιτεκτονικής, αφού θα δίνεται έμφαση στη σύνθεση και το σχεδιασμό. Η δημιουργία κατακερματισμένων και εξειδικευμένων προγραμμάτων σπουδών, πλήρως εντατικοποιημένων, σε συνδυασμό με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας διαμορφώνουν ένα μαύρο εργασιακό τοπίο. Η εξειδίκευση των φοιτητών και αυριανών εργαζομένων, συνδέεται άμεσα και με τα Κέντρα Δια Βίου Μάθησης, επανειδίκευσης και επανακατάρτησης, όπου ο εργαζόμενος θα  αναγκάζεται να επανειδικεύεται ανάλογα με το πως διαμορφώνεται το εργασιακό τοπίο κάθε φορά.

‘Όλες οι παραπάνω αλλαγές, οδηγούν στη διαμόρφωση ενός μελλοντικού εργαζόμενου που θα είναι πειθαρχημένος, πειθήνιος, αναλώσιμος, χωρίς κανένα επαγγελματικό δικαίωμα, ενώ ταυτόχρονα συμπληρώνουν το πάζλ σε σχέση με τις αλλαγές στο χώρο της εργασίας.

Αλλαγές όπως είναι αυτές που αφορούν την κοινωνική ασφάλιση, όπου πρωταγωνιστικό ρόλο έρχεται να παίξει το ΤΣΜΕΔΕ (ταμείο ασφάλισης των μηχανικών). Στην υπάρχουσα αρνητικά διαμορφωμένη κατάσταση έρχεται να προστεθούν με το μεσοπρόθεσμο νέες εισφορές οι οποίες θα ισχύσουν αναδρομικά. Οι αυξήσεις αυτές φτάνουν μέχρι και το 93% για τους ασφαλισμένους άνω 15ετίας και αγγίζουν τα 650 ευρώ το μήνα, ενώ για τους νέους μηχανικούς η εισφορά ανέρχεται στα 230 (μετά από 3 χρόνια το τίμημα είναι 415

έχει δεν έχει δουλέψει κανείς…) και το χειρότερο είναι ότι υπολογίζονται και στο φορολογητέο εισόδημα! Επίσης με το κούρεμα των ομολόγων στο χορό του κουρέματος μπαίνουν και τα αποθεματικά του ταμείου καθώς τα υγιή και πλούσια σε αποθεματικά ταμεία, όπως το ΤΣΜΕΔΕ, «προτρέπονται» να συμμετέχουν στο πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων… Ήδη με την ισχύουσα μέχρι πρότινος κατάσταση πολλοί μηχανικοί αδυνατούσαν να ανταπεξέλθουν οικονομικά. Πλέον με τα νέα μέτρα πληθώρα μηχανικών θα αναγκαστούν να καταθέσουν τις άδειές τους και να περάσουν στην ανεργία, καθώς η πρόσβαση στο επάγγελμα θα είναι εφικτή μόνο σε μεγαλοπιασμένους μηχανικούς και κατασκευαστικές

Ο σύλλογος μας έχει δείξει την αντίθεση του απέναντι στο νόμο και σε κάθε πτυχή του και έχει δώσει στίγμα ανατροπής του. Οι αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών είναι κυρίαρχα ζήτημα που αφορά τους φοιτητές και δεν μπορεί να συζητιέται υπόγεια και έξω από τις συλλογικές τους διαδικασίες. Σε οποιαδήποτε προσπάθεια εφαρμογής πτυχών του νόμου μέσα από το πρόγραμμα σπουδών και αλλαγές σε αυτό σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση θα μας βρίσκουν απέναντί τους!

              Ανεξάρτητων ΦΟΙτητών Συσπείρωση Αριστερή

ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΞΥΠΝΑ ΟΙ ΤΥΡΑΝΝΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ

 ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΞΥΠΝΑ ΟΙ ΤΥΡΑΝΝΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ

Η συγκυρία που διανύουμε χαρακτηρίζεται από την πιο βάρβαρη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Με το μνημόνιο ΙΙ η επίθεση αυτή εντείνεται σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό, αφού προβλέπονται μισθοί εξαθλίωσης και η ανεργία θα φτάσει στα ύψη. Παρόλα αυτά, ο λαός αντιλαμβάνεται τι τον πλήττει, αντιλαμβάνεται ότι οι αγώνες του είναι δίκαιοι. Αυτό εκφράστηκε στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος. Εκφράστηκε στις 48ωρες απεργίες, όπως επίσης και την 28^η οκτώβρη όπου για πρώτη φορά οι παρελάσεις μετατράπηκαν σε μαχητικές και συγκρουσιακές διαδηλώσεις. Πιάνοντας, λοιπόν, το νήμα από τις κινητοποιήσεις αυτές, ο λαϊκός παράγοντας θα πρέπει να ξαναβγεί δυναμικά στο προσκήνιο και  η συσσωρευμένη οργή να εκφραστεί ξανά, αυτή τη φορά στις παρελάσεις της 25^ης μάρτη.

Στις 25 Μάρτη βγαίνουμε όλοι στους δρόμους

10:00πμ

Στην εκκλησία Κύριλλος και Μεθόδιος

-καλλιδρομίου_β.όλγας-

 

ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΥΜΕ  ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ

ΣΕ  ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ    

                             Α. ΦΟΙ. Σ. Α.

Για τα συμβολούλια διοίκησης

 …Στην τελική ευθεία για τα Συμβούλια Διοίκησης

 

Λίγο καιρό μετά την πραξικοπηματική ψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου στη βουλή, με τη συναίνεση ΠΑΣΟΚ,ΝΔ,ΛΑΟΣ,ΔΗΣΥ, θα ερχόταν η ώρα και για την εφαρμογή του. Να που η ώρα αυτή έφτασε! Αφού έχουμε ήδη γίνει μάρτυρες εφαρμογών του νόμου, όπως ποινικές διώξεις σε φοιτητές και στη Θεσσαλονίκη αλλά και στην Κρήτη με απειλές διαγραφής σε 12 φοιτητές, αλλά και της καταπάτησης του ασύλου στο ΑΠΘ, όπου οι δυνάμεις καταστολής εφάρμοσαν κατά γράμμα το νόμο,τωρα έρχονται να συγκροτηθούν με τη σειρά τους και τα “περίφημα” συμβούλια διοίκησης.
Πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με το νόμο ορίζεται ένα 15 μελές συμβούλιο διοίκησης το οποίο θα απαρτίζεται από 8 πανεπιστημιακούς, 6 εξωπανεπιστημιακούς και 1 φοιτητή. Έτσι με αυτό το νέο μοντέλο εισάγονται στη διοίκηση εξωπανεπιστημιακοί οι οποίοι θα αποτελούν ουσιαστικά τους υλοποιητές των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων, τα χέρια δηλαδή της υπουργού παιδείας μέσα στα Πανεπιστήμια. Ενδεικτκή είναι όμως, και η συμμετοχή των καθηγητών στα συμβούλια διοίκησης, όχι γιατί γνωρίζουν καλύτερα τα συμφέροντα της “ακαδημαϊκής κοινότητας”, αλλά γιατί έρχονται να πιστοποήσουν το ρόλο τους  μέσα στο πανεπιστήμιο, που είναι η εγχάραξη της κυρίαρχης ιδεολογίας στους φοιτητές.

Tαυτόχρονα, οι φοιτητές αποκλείονται από την τυπικά θεσμική, συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων, καταργώντας έτσι το μέχρι τώρα ισχύον μοντέλο της συνδιοίκησης. Μέχρι τώρα, το αποφασιστικό όργανο αποτελούσε η πανεπιστημιακή Σύγκλητος, που πλέον περισσότερο διακοσμητικό ρόλο θα έχει, στην οποία οι φοιτητές μπορούσαν με τις μαζικές τους παραστάσεις, να έχουν δυναμικό λόγο, να παράγουν πιέσεις, να διεκδικούν τα δικαιώματα τους και να πετυχαίνουν νίκες.

Πλέον, οι φοιτητές στερούνται κάθε δυνατότητα άσκησης ελέγχου και μαζικών, συλλογικών πιέσεων στη λήψη αποφάσεων των διοικητικών οργάνων των πανεπιστημίων, αφού το κέντρο λήψης αποφάσεων μετατοπίζεται μακριά από τις φοιτητικές πιέσεις.  Και σε συνδυασμό με τα παραπάνω ο τρόπος ανάδειξης των εκπροσώπων του φοιτητικού σώματος στα όργανα διοίκησης (δηλαδή ο ένας φοιτητής που θα συμμετέχει στο συμβούλιο) γίνεται ανάλογος με αυτόν της χούντας, δηλαδή με ενιαίο ψηφοδέλτιο (κάτι που αποτέλεσε και την αφορμή για την εξέγερση του Πολυτεχνείου), αφαιρώντας τη δυνατότητα από τους φοιτητές να ορίζουν οι ίδιοι ακόμα και τους εκπροσώπους τους! Και σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, τα συμβούλια διοίκησης θα έχουν ακόμα και τη δυνατότητα να συνεδριάζουν και χωρίς τη συμμετοχή του φοιτητή. (!!!)

 

Δηλαδή τα συμβούλια διοίκησης πολύ πιθανό είναι να μην λαμβάνουν καν χώρα μέσα στο ίδιο το πανεπιστήμιο, ούτε καν στην ίδια την πόλη και κυρίαρχα θα απαρτίζονται από ανθρώπους που λίγη ως και καμία σχέση θα έχουν με το ίδιο το ίδρυμα και άρα κανένα κόστος δε θα έχουν από τις πιέσεις του φοιτητικού κινήματος. Γι΄αυτό άλλωστε και κρίθηκε απαραίτητη η θεσμοθέτησή τους από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στα πλαίσια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Ακριβώς επειδή το προηγούμενο διάστημα οι φοιτητές κατάφεραν να σταματήσουν με τις μαζικές τους παραστάσεις την εφαρμογή των προηγούμενων νόμων ,αλλά και ταυτόχρονα να φθείρουν και να καταστήσουν “ανίκανους” τους πρυτάνεις να εφαρμόσουν τα επιβεβλημένα μέχρι τότε μέτρα, ο μόνος τρόπος υπερπήδησης αυτού του εμποδίου από το υπουργείο λοιπόν ήταν ο διορισμός εξωπανεπιστημιακών “τσιρακίων” που θα είχαν προφανώς επιδείξει καλή διαγωγή στην καριέρα τους όσον αφορά την προώθηση των οποιωνδήποτε μεταρρυθμίσεων!

Και επειδή ο Μάρτης δε λείπει απ’τη Σαρακοστή…

            Τα ονόματα των προσώπων που έχουν δηλώσει υποψηφιότητα, έχουν γίνει γνωστά και δε μας αφήνουν καθόλου έκπληκτους, αφού είναι πρόσωπα που φυσικά συγκεντρώνουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο πρώην κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Μουσιόπουλος, αλλά και ο πρώην πρόεδρος του Χημικού Γιαννακουδάκης. Ο μεν ήταν ο κοσμήτορας που τόλμησε να σιδεροφράξει το πολυτεχνείο και ο πρώτος που προσπαθούσε κεντρικά στην πολυτεχνική να εφαρμόσει τον προηγούμενο νόμο Γιαννάκου. Ο δε Γιαννακουδάκης είναι αυτός που στοχοποιεί μέλη του συλλόγου φοιτητών χημείας τραβώντας τους για τη συνδικαλιστική τους δράση σε πειθαρχικά και δίκες.

Συγκεκριμένα το ΑΠΘ είναι το ένα από τα δυο ιδρύματα πανελλαδικά που οι καλοθελητές έσπευσαν (ακόμη και υπό την αντίθεση της πρυτανείας!!!!!!) να στελεχώσουν τις εφορευτικές επιτροπές για την ανάδειξη των μελών των συμβουλίων. Οι καλοθελητές που θα συμμετέχουν στην επιτροπή έχουν επίσης το αναλόγως  πλούσιο βιογραφικό… Είναι ο πρώην πρύτανης Μάνθος, ο πρώην αντιπρύτανης Πανάς και οι Τσατσάκου, Γκίμπα, Κάζης. Τα προαναφερθέντα πρόσωπα με πρώτο και καλύτερο τον Μάνθο ουκ ολίγες φορές είχαν έρθει σε ρήξη με τις αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων στη θητεία τους.

 

  Με τα συμβούλια διοίκησης επιτυγχάνεται ακριβώς συγκεκριμένη κατεύθυνση του νόμου, που δεν είναι άλλη από την αυταρχικοποίηση και τη θωράκιση του πανεπιστημίου, απέναντι στις φοιτητικές διεκδικήσεις, καθώς οι πιέσεις από πλευράς φοιτητών θα παραγκωνίζονται με πιο εύκολο τρόπο. Έτσι οι εντολές και οι οδηγίες για την δήθεν ομαλή λειτουργία των πανεπιστημίων, όπως μπορεί να είναι οι αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, οι διαγραφές φοιτητών, οι πειθαρχικές ποινές, κ.ά θα έρχονται από μακριά, για εμάς, χωρίς εμάς.

Ένα τέτοιο πανεπιστήμιο σκληρά αυταρχικοποιημένο, με ασφυκτικούς όρους σπούδων, με διαγραφές και πειθαρχικά, με πτυχία χωρίς κανένα αντίκρυσμα, με την άρση του ασύλου, δεν μας χωρά. Απέναντι στα σχέδια που ετοιμάζουν ήρθε η ώρα να πάρουν την απάντηση τους. Όπως άλλωστε έκαναν οι φοιτητικοί σύλλογοι όλο το προηγούμενο διάστημα με την υιοθέτηση ριζοσπαστικών πρακτικών σε τμήματα, συγκλήτους κτλ μπλοκάροντας την εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο της Γιαννάκου. Έτσι λοιπόν και τώρα θα πρέπει να μπλοκάρουμε στην πράξη κάθε πτυχή του νόμου Διαμαντοπούλου. Εξάλλου οι φοιτητές με τις έξι εβδομάδες καταλήψεων από την αρχή της φετινής χρονιάς έδειξαν ξεκάθαρα την αντίθεσή τους απέναντι σε αυτό το νόμο.

 

Έτσι, τη μέρα που επέλεξαν να κάνουν το πρώτο βήμα για την εφαρμογή του νόμου, με τη διεξαγωγή των εκλογών αυτών που θα αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς θα αποφασίσουμε εμείς για εμάς χαλώντας τους το πανηγύρι. Στις 15 Φλεβάρη, λοιπόν, στο κτίριο της ΝΟΠΕ οι φοιτητικοί σύλλογοι μαζικά και αποφασιστικά να σπάσουν τις εκλογές και να μπλοκάρουν την εφαρμογή τους, δίνοντας στίγμα ανατροπής ολόκληρου του νόμου.

 

        

  Α.ΦΟΙ.Σ.Α

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΧΗΜΕΙΑΣ

Ψήφισμα για τους τρεις διωκόμενους φοιτητές στο τμήμα Χημείας

Η πολιτική συγκυρία χαρακτηρίζεται απ’ το σάρωμα των κατακτήσεων του εργατικού και ευρύτερα λαϊκού κινήματος, φτωχοποίηση μεγάλων κομματιών της κοινωνίας, κατάργηση κάθε συλλογικής κατοχύρωσης. Η διέξοδος απ’ την κρίση με όρους επιβίωσης των ρυθμών συσσώρευσης κέρδους, σκληρά προσδεμένη στην ΕΕ και στο ΔΝΤ, απαιτούσε τη συστράτευση ΠΑΣΟΚ- ΝΔ- ΛΑΟΣ για την χυδαία επιβολή της αναδιάρθρωσης των σχέσεων εργασίας, της αποπεράτωσης βαριών χτυπημάτων στον κοινωνικό ιστό. Η αντίσταση αγωνιζόμενων κομματιών της εργασίας, οι πολυήμερες καταλήψεις μαθητών και φοιτητών, οι μεγαλειώδεις πανεργατικές απεργίες, πολεμήθηκαν σκληρά και αμείλικτα με σωρεία λάσπης, ιδεολογικής τρομοκρατίας, σκληρής καταστολής και ξυλοδαρμών, ποινικών διώξεων.  Η συντεταγμένη μεθόδευση εφαρμογής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και επιβολής του νόμου Διαμαντοπούλου, πήρε μια πρώτη απάντηση απ το μπλοκάρισμα διεξαγωγής των εκλογών νέων διοικητικών οργάνων στο ΑΠΘ από τους φοιτητικούς συλλόγους, το σύλλογο των καθηγητών και τους διοικητικούς υπαλλήλους του ΑΠΘ, για να έρθουμε αντιμέτωποι με αυτεπάγγελτες μηνύσεις απ την εισαγγελία Θεσσαλονίκης (σε αγαστή σύμπνοια με υπουργείο και εφορευτική επιτροπή, Α. Μάνθο)  σε βάρος ενός φοιτητή, του Προέδρου του ΕΣΔΕΠ καθώς και του προέδρου των διοικητικών υπαλλήλων. Αυτό το πνεύμα διέπει την απόπειρα «ποινικοποίησης» της δράσης και δίωξης του Συλλόγου Φοιτητών Χημείας, κατ’ ουσία, απ’ τον πρόεδρο του τμήματος Α. Γιαννακουδάκη, με την αυτεπάγγελτη μήνυση σε βάρος 3 συμφοιτητών μας (βασισμένη στην ονομαστική κατάθεση του Α. Γιαννακουδάκη).

Με την αρχή της χρονιάς επιδόθηκε σε τρεις συμφοιτητές μας του τμήματος Χημείας δικαστική κλήση, με την οποία «κατηγορούνται ως υπαίτιοι του ότι στη Θεσσαλονίκη την 4-10-2011 από κοινού ενεργούντες και κατόπιν συναπόφασης με περισσότερες πράξεις τους τέλεσαν πλείονα του ενός εγκλήματα» αποδίδοντάς τους συγκεκριμένα τις κατηγορίες της παράνομης βίας και κλοπής από κοινού. Οι κατηγορούμενοι συμφοιτητές μας περνάν από δίκη στις 4-4-2012 στο  Ά Πλη/κειο Θες/νίκης. Είχε προηγηθεί προκαταρτική εξέταση απ το 5^ο προανακριτικό γραφείο της εισαγγελίας εις βάρος των τριών με βάση την κατάθεση του προέδρου του τμήματος  Α. Γιαννακουδάκη. Σ αυτήν κατονομάζονται οι συγκεκριμένοι  φοιτητές  που ο τελευταίος «αναγνώρισε»  κατά  τη  διάρκεια  της  μαζικής  παράστασης  του  Συλλόγου Φοιτητών  Χημείας.  Στην  κατάθεσή  του  στον  ανακριτή,   ο  πρόεδρος  του  Τμήματος  Χημείας, επιδίωκε  να  τους προσάψει σωρεία κατηγοριών καθώς και να τους αναγκάσει να κατονομάσουν τους συναδέλφους τους.  Η έκτασης 40 σελίδων  κατάθεσή  του  που  μας  επιδόθηκε  έπνεε  μένεα  εναντίον  των  συλλογικών  οργάνων  των φοιτητών  και  των κινητοποιήσεών  τους.  Διανθισμένη  από την  αλληλογραφία  του  με  άλλα  μέλη  ΔΕΠ  του  Τμήματος  Χημείας  και  με  συκοφαντικούς ισχυρισμούς εναντίον των αγωνιζόμενων για τα δικαιώματά τους φοιτητών, η απόλυτη σύνταξή της με την γραμμή του Υπουργείου και της Κυβέρνησης γινόταν καταφανής, στα πλαίσια μάλιστα φιλοδοξιών  ανέλιξης στα μελλοντικά διοικητικά όργανα του ΑΠΘ (μετέπειτα υποψήφιος στα συμβούλια διοίκησης). Το αντιδραστικό τοπίο που η αστική αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση και ο νόμος Διαμαντοπούλου φιλοδοξούν να διαμορφώσουν γίνεται ξεκάθαρο μέσα από τέτοιου είδους κινήσεις.

Η ουσία είναι ξεκάθαρη. Μετά από Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών Χημείας την Τρίτη 4/10/2011, και αφού ο Σ.Φ Χημείας αποφάσισε συνέχιση των κινητοποιήσεων ενάντια στον νόμο Διαμαντοπούλου, στα πλαίσια υλοποίησης της απόφασής του, προέβη σε μαζική παράσταση 100 και πλέον ατόμων στο γραφείο του προέδρου του Τμήματος Χημείας. Σε εναντίωση με κάθε είδους ρεβανσισμό απέναντι στους κινητοποιήσεις του συλλόγου (ο οποίος γινόταν προσπάθεια να επιβληθεί και παράτυπα, όταν μέλη ΔΕΠ και καθεστωτική φοιτητική παράταξη βάφτιζαν σε απαρτία διαδικασίες οργάνων που δεν ήταν τέτοιες) η μαζική παράσταση του Συλλόγου Φοιτητών διεκδικούσε εξεταστική για τους επί πτυχίω μετά το τέλος των κινητοποιήσεων, καθώς και διπλή εξεταστική τον Γενάρη-Φλεβάρη για το σύνολο των φοιτητών. Στα πλαίσια αυτής της κίνησης ζητήθηκε γραπτή δέσμευση του προέδρου του Τμήματος για την άμεση σύγκληση Συνέλευσης Τμήματος, ως αρμόδιο όργανο για τέτοια αιτήματα, που θα συζητούσε και θα εξασφάλιζε την ικανοποίηση των αιτημάτων του Συλλόγου Φοιτητών. Πανικοβλημένος από την άμεση κινητοποίηση των φοιτητών μέσα από τα συλλογικά τους όργανα, ο πρόεδρος του Τμήματος προέβη σε σειρά δηλώσεων σε ΜΜΕ οι οποίες και προκάλεσαν την αυτεπάγγελτη παρέμβαση του εισαγγελέα και έφεραν τα πράγματα στο σημείο που βρίσκονται σήμερα.

Τόσο τα παραπάνω όσο και οι πέντε διωκόμενοι συμφοιτητές μας στην Κρήτη, οι μηνύσεις σε βάρος του προέδρου του ΕΣΔΕΠ, του προέδρου των διοικητικών υπαλλήλων και ενός συμφοιτητή μας στο ΑΠΘ, αποτελούν κρούσματα αυταρχικοποίησης και απόπειρες τρομοκράτησης κάθε μορφής αντίστασης στην συντεταγμένη κίνηση διάλυσης του Δημόσιου χαρακτήρα του Πανεπιστημίου. Δηλώνοντας πίστη στο «αντιδραστικό όραμα» που ο νόμος Διαμαντοπούλου σκιαγραφεί για την τριτοβάθμια εκπαίδευση στη χώρα μας ο Πρόεδρος του Τμήματος Χημείας λειτουργεί σαν λαγός και συνάμα σαν προκάλυμμα της συντονισμένης προσπάθειας ποινικοποίησης των αγώνων από σειρά μηχανισμών. Στόχος τους είναι να τρομοκρατήσουν όσους διαλέγουν τον δρόμο του αγώνα και της αξιοπρέπειας απέναντι στη λαίλαπα του Μνημονίου σε κοινωνία και εκπαίδευση.

Παράσταση διαμαρτυρίας στα δικαστήρια την ημέρα της δίκης ΤΕΤΑΡΤΗ 4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ  στις 9.00 ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

Άμεση απόσυρση όλων των κατηγοριών- Αθώωση των συμφοιτητών μας

Καμιά ποινικοποίηση των αγώνων

Έξω οι εισαγγελείς απ τα Πανεπιστήμια- κάτω τα χέρια από το άσυλο

Καμιά δίωξη μαζικού φορέα και των μελών του- ελεύθερη συνδικαλιστική δράση

Μόνος σύμμαχος του κράτους στην εφαρμογή του Νόμου Διαμαντοπούλου, η Εισαγγελία

Η εισαγγελία Θεσσαλονίκης διέταξε προανακριτική εξέταση μετά την μαζική κινητοποίηση των φοιτητών που σταμάτησε την διεξαγωγή των εκλογών για τα συμβούλια διοίκησης. Η επιθετική αυτή κίνηση και οι δηλώσεις της Διαμαντοπούλου δείχνουν την προσπάθεια με κάθε μέσο για την εφαρμογή του Νόμου-πλαίσιο. Η εισαγωγή εξωπανεπιστημιακών στα συμβούλια απομακρύνει το κέντρο λήψης αποφάσεων από τους φοιτητικούς συλλόγους και τις πιέσεις που μπορούν και ασκούν και δείχνει την κατεύθυνση αυταρχικοποίησης που θέλουν να επιβάλλουν στα πανεπιστήμια.

ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ